İnsanın Kendine Yolculuğu

Ýçimde incinmemiþ bir melodiye rastladým
Dinlerken yorulmadýðým...

Kendimin çok uzaðýnda bir yolculuk sandýðým
Yürüdükçe, yakýnlýðýna hayran kaldýðým
Özüme gitmenin sevincine erdiðim
Özümü bulduðum bir yol

Sahiplendiðim...


Kelimesiz cümlelerden bahseden Âlim’lere denk düþtüm yürürken
Bütün kulaklardan gizlenen sýrlarý sevdim
Aldým payýma düþeni belki
Belki hýzla koþtu ruhum bilmeden

Aynalarda gördüðümüz kadar mý, dedim dünya
Sevdiklerimiz kadar mý
Gidenler
Doðanlar
Batarken gün
Ve aydýnlanýrken her defasýnda
Baktýðýmýz kadar mý, dedim dünya


"Ümitsizliðe yer yok" diyen bir yolun içinde yürüyorum oysa
Yolum yeþil
Ruhum güllerle dolu bir hanenin güzergahýnda
Ruhuma eþ ruhlar, dört bir yanýnda kalbimin
Birbirini O’nun için seven insanlarýn mutluluðunda


Okunurken içimde her kelimesi bir kitabýn
Tüm lugatlardan sýyrýlmýþ anlamlarýyla aþk’ýn
Sarýldýðým, sakýndýðým, sakladýðým

Bu aþk
Beni bana bulduranýn...


Seslenmek þimdi kimselerin duymayacaðý kalabalýklarda
Seslenmek kendime
Ve canlanmak yeniden, varlýðýmýn derinlerinde


Þükürlerin içinde kaç tevafuk saklý
Bulmak için yürüyorum
Benliðime


Yolum uzun
Yolum yeþil
Yolum dolu güllerle...


Temmuz’2023
Büþra Nazlý









Sosyal Medyada Paylaşın: