Üşümek ve Parya

yedi oktav hu çeken bir derviþ gibi
omuzlarýma yýðýldý dünya
belli ki yeni bir tufana
mührünü çakacak sular


fikrim yandý birden
ayný virdine kilitli kaldým yeniden
ateþ büyüdü
düþ küçüldü birden
akrep zehrinde an
üþüdü dar alanda uyaksýz devran
acýmý emzirdiler yeniden
cehenneme layýk bir þiirden


içimde mesaisi dolmamýþ mevsimlik kar iþçileri
yüreðimin çapýna bir derin çukur deþiyorlar yâr
ah âsâsý kýrýldý cümlelerimin
ölüm günlüðüm bir mezarcýnýn elinde kaldý
ne gören vardý
ne de tanýyan


kirpiðine tutunmaya çalýþan
bir damlada gördüm çaresizliðin betimini
aks’im mi düþtü
ben mi düþtüm
yoksa sen mi düþtün içimden
adýný tekrarladým kederli bir kelebeðin kefeninden
seni sevmek üþümüþ
göðsümde bayraðýn
sesimde kuþlarýn üþümüþ yeniden
ölüm öncesi sessizliðinden


ranzasýnda sýzýp kalmýþ
tezkeresi gecikmiþ bir hayatýn þafaðýydýn sen
teni kýrýþýktý sýðýnaðýmýn
rengi meyhoþ
kalbi sarhoþ
sesleri ölük
faili meþhur cinayetlerin ortasýnda kalmýþ
Ýçime çektiðim her nefes dünden kalmaydý
pastellerine ýrkçýlýk bulaþtý ütopyanýn
beyaz tenli aþka inananlar uykudaydý hâlâ
ben deðildim
minimum bahanelerden maksimum günahlar çýkaran
mazlum bir madenciydim sadece
hikâyesine nefretle bakýlan


ah
gönlümün güler yüzlü çocuðu
omurgasýz kalmýþ sabahlarýn
terutazesi soluðu
tenine gül dök’sen bu çýðlýklarýn
bu potansiyel suçlu i mgelerin
hâlâ tenha deðil midir gözlerin
beni de alýver’sen yanýna
bak
yine baran düþüyor doðu’ma
þu’batýma hep düþman kesiliyor hasretliðin
güneþimi de salýversen




-boran
Sosyal Medyada Paylaşın: