...

Dünya dallarýný arayan aðaç gibi,
yaprak yaprak dökülürken topraðýn baðrýna
altý bin altý yüz kere fýsýldadý kulaðýna,

oysa insan...
köklerini unutmuþ zihniyle savaþta,
belki bir ehil olsa yol gösterecek karanlýkta,
bulacak kalbine iþlenen kýrgýnlýklarýnýn ruhuna sirayet ettiðini,

ve birazdan...
kalbin çýðlýklarý asacak kendini saç tellerinden,
hapsedilmiþ yaþlarýn isyaný ok gibi saplanýrken zamana,
yapýþacak yaþam karanlýk bir uçurumun aðýzýna,
an kadar gerçek bir acýyla düþük sancýsý elleri dudaklarýný mühürleyecek
ve gecenin koynunda boðacak hüznün hýçkýrýklarýný

bir ses...
bu bir yalan diyecek kamburundaki hikayeye,
kahramaný olmayan her satýr sahipsiz
ve tüm duygular hisler aynasýnda maskesizdir,
kendin olmadýðýn sürece savaþmak yersiz,
bilmelisin ki þeffaflýktan geçmeyen yollar karanlýktýr ,

bir el...
yýkýlmýþ bir kentin çýplak kalmýþ yüreðine solmuþ tebessümler ekip
geçti diyecek geçti...






Sosyal Medyada Paylaşın: