anne
Bir ninni söylesene anne
Uyutsun þu acýlarýmý
Caným çok yanýyor anne dayanamýyorum
Ellerimi ovuþturuyorum birbirine
Sonra terlemeye baþlýyorum
Bedenim buz gibi, yüreðim cayýr cayýr anne
Bu kelepçe, bu zincir acýtýyor bileklerimi
Yanýbaþýmda vakitsiz ölümler gördüm anne
Kurumuþ kelebek ölüsü gibi düþüverdiler
Gözleri açýk kaldý da, ben kapadým anne
Bahar yok burda, mevsim hep kara kýþ
Ekmek arasýna tutsaklýk dürüyorum
Küçük voltalarda upuzun düþler kuruyorum
Bir gün diyorum anne, bir gün mutlaka
Güneþ yeniden doðacak, bitecek karanlýklar
Ve ben gökyüzüne, özgür özgür bakacak
Hey özgürlük türküsünü söyleyeceðim anne
Ve biliyorum anne, devran deðiþecek
Mavi gülüþlü çocuklar doðacak
Barýþý, kardeþliði ve özgürlüðü getirecekler
Soðuk namlulara gül dikecekler anne
Bitecek bu esaret, bitecek kara günler
El ele, kol kola halaya duracaðýz
Yarýnlara rengarenk çiçekler ekeceðiz anne
BEÞÝR ÇÝTAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.