Solmuþ iken takvim yapraklarýnda onca aylar onca yýllar, Dön bak el elle dolaþtýðýmýz sevda sokaklarý duvarlarýna, Sararmýþ solmuþ sarmaþýklarýn asmalarýn asýlý vedasýna, Çaresizlikle oyalanýp durma boþ yere hayaller kurma...
Piþmanlýklar içinde maziye hasp ettiðin dünü yad edip durma, Þarkýlar’da þiirler’de yaþattýðým eski aþký sevdayý arama, Özleme keman bilinen o kal diyemeyen dilinle, Hasrete sitemler edip durma bendeki sen toz topraða karýþtýn...
Yüzüne kapattýðým kapýlar ardýndan vurma akýlzsýz baþýný taþlara, Boþ yere bir zamanlar misk amberle yazýldýðým kaderini yorma, Görmeden akýp giden yýllarý yabancý sayýldýðýn yaþadýðýn andan, Kör bir dilenci olup kýrdýðýn incittiðin kalbi dilenme bende ölüsün sen...
Gidiþi kýymet bilmeze bir veda hutbesi sayýlan son kez sana der’ki, Sorma eski dostlardan dönülmez anýn akþamýnýn ufkundaki öfkemi, Unutturum sanma yýllan dininle baðrýmda açtýðýn kapanmaz yarayý, Sevda hatýrýna bir kez daha açarým seninle ebediyen kapattýðým arayý...