Duman

Masmavi bir duman olup
Þu serimde tütüp durdun
Yüreðime yollar bulup
Orada bir mekân kurdun

Naðme oldun tamburumda
Gonca idin gül dalýmda
Al kan oldun damarýmda
Benliðimi tümden sardýn

Gece rüya gündüz düþ’tün
Sazýma tel olup düþtün
Bana ekmek bana aþtýn
Vuslata sen ile erdim

Gönlümün ilk bestesiydin
Hiç bitmeyen hevesiydin
Can kuþumun kafesiydin
Bedenime hep ruh verdin

Yenik düþtün bir ezbere
Yön deðiþtin birden bire
Çekip gittin meçhul yere
Anlamadým neydi derdin

Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: