Ne zaman tarifsizce özlesem Anlatýr yüreðim seni kaleme Kalem yazar durur Özlemlerimi þiire Dertleþiyorum Kendimce Þiirlerimle Susuyorum kendime bile Satýrlar konuþur benim yerime.
Ýkimizde bazen suskun kalýnca Hasret dumanlarý bizi sarýnca Boyun büken güller, solunca Çaresizlik kalbi yorunca O an durur zaman Acýnýn ortasýnda Caným yanar Kanar kalbim yokluðunda.
Özlersin arayamaz, soramazsýn Lal olur ya dilin, konuþamazsýn Baðlanýr ellerin dokunamazsýn Sallanýr yaprak gibi bedenin Özleyince bende böyleyim.
Sensizliði nasýl anlatayým sana En zoru anlatmak aslýnda Sessizliðe sýðýnýyorum Ýçime kapanýyorum Ne sen sor Ne de ben söyleyeyim Derler ya iþte; Çokça öyleyim.
Çaresizce, çaresizliðime Çareler arýyorum Ölünür mü hiç özlerken Özlüyorum ölmüþüm gibi.