ERGUVAN

(Ben O’na ’’Erguvan’’ derdim...)

Ýtiraftan baþka seçim kalmadý
Yýllarca sustum hep, þiþtim Erguvan
Sabrýmý dizgine gücüm kalmadý
Bugün ocaðýna düþtüm Erguvan

Telaþla izinde gezip durdum ben
Turnayý gözünden þimdi vurdum ben
Ham aþýk deðilim, eski kurdum ben
Yanmama ramak var, piþtim Erguvan

Ne vakit gözlerin gözüme deðdi
Bu meczup, divane hýrkasý giydi
Biz hangi aydayýz? Günlerden neydi?
Saat kaç? Ben kimim? Þaþtým Erguvan

Olur ya, naz eder küserse? dedim
Selamý sabahý keserse? dedim
Çare yok, kabulüm ne derse dedim
Biriktim, biriktim, taþtým Erguvan

Ya sabýr aynamý gamla silerek
Kendine gel oðlum dedim gülerek
Her gece yastýðý yüzün bilerek
Rüyadan rüyaya koþtum Erguvan

Yaradan her gönle bir eþ yarattý
Demek ki bana hep seni arattý
Kirpiðin fikrime bir künde attý
Daha ilk raundda tuþtum Erguvan

Aþklardan öteye evrim bu halim
Tanýmsýz hallere çevrim bu halim
Sevdada bir çýðýr, devrim bu halim
Ben, seni sevmeyi aþtým Erguvan

Ali ERDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: