Penceremin Rüyası
Masalsý bir film oynar þimdi penceremde.
Sürükleyen bir beyazýn içinde seyahatteyim.
Mavi ile yeþilin arasýnda kalmýþtý gözlerim.
Yer ile gök arasýnda sanki bir düþteyim.
Manalý manasýz dalarým, senin yüzünü yeryüzüne resmederim.
Üstündeyim düþen elmanýn ama altýndayým parlayan yýldýzlarýn.
Penceremi kýskanýyor kara bulutlar ama arasýndan sýyrýlýp doðuyor süzme ýþýklar.
Yer ile gök arasýnda sanki bir afetteyim.
Ardý kesilmez penceremden geçer tüm duraklar.
Hiç kesilmiyor sesleri gýcýrdýyor tekerli vagonlar.
Kendi yolunda bile düz gitmiyor, savuruyor saða sola uçsuz bucaksýz bu raylar.
Yer ile gök arasýnda sanki bir ekspresteyim.
Uyusan da engelleyemezsin orada da bulur kabuslar.
Mola versen de öylece izlersin afet gibi geçer yýllar.
Karanlýkta bile bulur yolunu raydan çýkmaz vagonlar.
Yer ile gök arasýnda sanki bir aþktan geçmekteyim.
Muhabbetle çýkarsan açýlýyor tüm güzel kapýlar.
Penceren de kirliyse korkma anlar içerdeki yolcular.
Ýneceðin yeri bilirsen kucaklar seni tüm sevdalar.
Yer ile gök arasýnda sanki bir meþkteyim.
Osman MAHMUTOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.