YOK ARTIK!

O, Leyla’sý için çöllere düþen
Mecnun’lar!
Þirin’i için daðlarý delen Ferhat’lar!
Aslý’sýna kavuþamayan, Kerem’ler yok!
Sevdiði için, ölümü göze alan!
Þimdi o, aþklar yok!
Ömür boyu sürecek o, sevdalar yok!
Sonuna kadar gidecek o, yürekler yok!
Ýnsanlar deðiþti!
Mevsimler bile deðiþti!
O, kocaman yeþil aðaçlar!
Yüreklere yazýlmýþ sevgiler!
O aðaçlarýn gövdesine kazýlmýþ isimler yok!
Baþý dumanlý, Yüce daðlar.
Uçsuz, bucaksýz yemyeþil ormanlar!
Kuzularýn, koyunlarýn otladýðý çayýrlar...
Papatyalarla, gelinciklerle süslü rengarenk ovalar!
Tarlalarda, altin renkli buðday baþaklar yok!
Analarýn saçlarýný benzetiði kýnalý kýzlar!
Saçý sýfýra vurulmuþ oðlanlar!
Bacasýdan duman tüten tek katlý irili, ufaklý evler...
Evlerin içinde kestane patlatýlan sobalar!...
Pilli Radyolarda türküler söyleyen yanýk sesler!
Sokaklarda yalýn ayak haylazlik yapan çocuklar yok...
Seksek oynayan, ip atlayan kizlar!
Kovboyculuk oynayan!
Gazozuna maç yapan afacan oðlanlar!
Mahellenin neþeþi her þeye raðmen...
Halâ gülen þiþko, sýska, büçür, sýrýk elma yanaklý çocuklar yok!
Harçliklari ile okulda bir simit, bir ayran alan...
Mahallede dondurma almak için sýraya giren...
Saf utangaç minik çocuklar yok artýk!
Þimdi ise...
Ellerinde tablet ve telofonlar...
Kalpleri taþ, gülümsemeyi unutmuþ...
Asýk yürekli çocuklar!
Mutsuz, huzursuz...
Bütün Dünyalarý dijital oyunlar...
Sahte baþarýlar...
Yalan olmuþ, ruh gibi çocukluklar var...
Dinçer DAYI
Sosyal Medyada Paylaşın: