Hiç Bir Romanın Sonuna Okumadım Ben
Hiçbir romanýn sonunu okumadým ben,
O yüzden mutlu sonlar bilmem.
Baþtaki hüzün kaldý aklýmda,
Bir de param parça olmuþ yürekler.
Acýlý iniltilere karýþmýþ sýzýlar,
Kapý önlerinde birikmiþ bekleyiþler!
Hiçbir romanýn sonunu okumadým ben.
Gönülden düþenin akýbeti nedir bilmem,
Bu sancý kaç güne geçer yaldýzlýk kaç mevsim sürer.
Yol üstü mezarlýkta kaç aþýk yatar bilmem!
Hiçbir romanýn sonunu okumadým ben.
Kim daha çok sevmiþ bilmem,
Hasretle aðlayan kimdir, beklenen kim?
Serini meydana koyan, kendini sigaya çeken,
Aþk pazarýnda cefaya talip olan kim?
Hiçbir Romanýn sonunu okumadým ben.
Leyla vilayetinde naçar kalmýþ Mecnun’un halini bilmem,
Kerem nasýl yandý Aslý nasýl dayandý.
Ferhat Þirin için ne çileye katlandý bilmem!
Hiçbir romanýn sonunu okumadým ben.
Gardan ayrýlan trenlerin menzilini bilmem,
Kavuþmak nasýl bir þeydir, sevinç neye benzer?
Vuslat hangi renktir bilmem!
Çünkü hiçbir romanýn sonunu okumadým ben.
Almuslu ÞAÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.