o kadar çoktum, çocuktum ki aðzým ve yüzüm bir ömür, bin ömür hep süt koksun istedim isterdim elbette bin kucak ormanlar dolusu, solusu hep deniz koksun karamelize ruhum
o kadar çoktum, çocuktum ki her defasýnda baktýkça abilere, bakýndýkça ablalara saçma, sapan kavgalara bir ölüm bile etmeyeceðimi anladým, anlýyorum bu dünyaya
o kadar az ve de azýnlýðým ki tatsýz, sokaksýz salçasýz ekmeðim.. büyüdükçe küçülmek is te miyorum ki Annem adýmý bile ezberleyemeden nedir üzerime giyilen bu kefen..
neden her yer kara oysa gözlerim yeþil benim
. . . //
ilhanaþýcýtemmuzikibinyirmiüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.