Adin...

Geçiyor hayat ipek bir gülüþün simli nefesinden
sancýsý düþüyor suyun yüzüne
karanlýðý üzerime örtüp gittiðinden beri
aðlýyor yaþamak denen göðün cenneti
ýslanýyor kirpiklerim uzun bir bakýþýn buðusunda, içimdeki hasretin tel tel titremekte

ve kum saati can caðýzým, bitti dediðim yerden baþlatýyor zamaný
mum alevinde þifa oluyor esmer gülüþün
siyah beyaz bir resimde huzur veriyor kavruk gülüþlerin
arþýnlýyor göðü adýmlarým, yani sana, yani yaþama

ve biliyorum cancaðýzým adýn gibi biliyorum
her katmanda sarsýlsada ruh yeniler kendini
açar göðsündeki pencereyi
ve biliyorsun ki hiç bir lügat’a sýðmayan duygular suya yazýlanlardýr

kaybolduðum biz çýplaklýðýnda
düþecek yüreðim sarmaþ dolaþ aydýnlýðýna

nefesinde yýkýyorum tüm kirleri ve cesetleri
kýsa tutuðum saç tellerini, asýyorum harflerin anlamsýz benizlerine,
saðýr duvarlar çekmiþ geceye küf perdelerini
askýda ki kolsuz anýlar çýkacak gün yüzüne
susmuyor çekmecedeki çýðlýklar susmuyor
yaðmur can caðýzým, yaðmur gibi yaðman gerek

ve þimdi iliþtiriyorum tebessümümü tebessümüne
kaç mil ötemde olursan ol , her yaðmur damlasýnda tanýrým seni
yað cancaðzým çisil çisil düþ sen yüreðimin cennetine
kokuna hasret bir bahardayým...


Sosyal Medyada Paylaşın: