Ziyan

Artýk sen yoksun
Gökyüzü renklerini kaybedecek
Rüzgarlar baðýrmayacak bir daha
Gül bülbüle
Bülbül güle
Tutunamayacak...
Kelimeler anlarda hapis kalacak
ve Yaþam duracak belkide
Ne ölümü öldüre bildik
Ne de güle bildik...
Þu kýsacýk hayatýmýz
Bir felaketin senaryosu gibi

Sen yoksun ya
Belki de anlamlar anlamlarýný yitirecek
Hiçlikle belki de
yani koskocaman Bir Boþluða düþeceðiz
Ayaklarýnýzýn altýnda dünya Kayarken
sersemlenmiþ halde Anýlar
gözlerimizin altýndaki mor halkalar olacak...


Hiçlikle uðraþacaðýz
Yoklukla mücadele edeceðiz
Belkide Bir ömür böyle yaþayacaðýz
Öleceðiz belki
ya da yaþama tutunacaðýz Çelikten týrnaklarla
Sonra bu tutunmalarýmýz dayanamayacak
Umudu yeþertirken
Çorak hayallerimde
Bir bir ölecek hayallerim...


Mezarlar kazacaðýz
mezarlara gireceðiz
çiçekleri inandýrýp
çiçekleri öldüreceðiz
Sonrasý hiçlik iþte
Belkide
gökkuþaðýný asacaðýz
yýldýzlarý yine indireceðiz gök yüzden
Sonra Bir þamar da biz vuracaðýz
Çünkü biz çirkinler
Her güzelliði yýkmak hakký görürüz kendimizde..
Ve kaybederiz...

Ey Ay
Seni dostlarýndan ayýrdýðýmýzdan beri
Çehreni göstermiyorsun
Biz ne tür felaketler doðurduk
Ey gökyüzünde sallanan mucize
Zühre sen gittiðinden beri parlamýyor
sen gittiðinden beri ben yokum
yoklukta seni arýyorum
ellerimden hiçbir þey gelmiyor
Aslýnda Hak ettiðimiz bir sonu yaþarken
Seni andýran
Nice güzel þeyleri yok etmiþiz meðer

Sosyal Medyada Paylaşın: