Acý çekmeye alýþýr, gönül! Fakat tükenir, her geçen gün, çýkan engellerle ömür! Ýnsan sevdiðini özlerken birden büyür. Ama ömür, göz açýp kapayýncaya kadar... Sona doðru yürür! Sevmiþsen, sevilmiþsen eðer! Sana sevdiðin ile bir ömür yeter! Ama, bu ömür... Bazen, sevdiðine yetmez. Hele birde sevdan karþýlýksýzsa! Ýþte, o zaman hayat sana bir yük olur!
Önüne koyulan bir aþ! Bir su! Ýþte hayatýn özeti kýsaca bu! Birde sana hayat tat vermiyor ise... Ýþte, o zaman Ölümü beklersin! Belki aðlarken! Belki uyurken! Belki de sevdiðini düþünürken! Seni bir gün yakalayacak Azrail! Ölümün sessizliðine düþmüþ Kafesteki kuþ gibi! Ýste! Günü geldiðin de, bir bakmýþsýn! Azrail karþýna dikilmiþ! Nefesin birer birer uçar! Ömür son yaþa gelir! Hiç ummadýðýn bir ân! Ölüm bedeninden içeri girer! Yaþam son bulur! Sana biçilen ömür biter! Bir ezân! Arkasýndan bir selâ! Senin için... Hayata, yaþama elveda! Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.