HIÇKIRIK

Düþüyor gözlerime sensizlik yaðmurlarý
Paslý prangalar yüreðime vurulmuþ
Sen yoktun !
Ellrim bir yalnýzlýða tutsaktý
Seni istiyordum tüm özlemlerimle
Korkuyorum karanlýklardan
Kurþun gibi acýlar çökmüþ gözlerime
Sana susuzluðumu bilmiyordu siyahým
Sen verdin bu aðýtlarý yüreðime, gel !

Sokaklara atýyorum senle dolu kalbimi
Sen tutsak ettin kimsesizliðime böyle
Yýkma beni yaðmur dolu sokaklara
Sonbahar yapraklarý gibi
Ayaklarým bende deðil, ellerim sensiz !
Bu gözlerinsiz akþamlar bitirdi beni
Gel ! çýðlýk çýðlýða þarkýlarým
Bekleyiþlerimde

Azgýn kýyýlara býraktým hüznümü
Deli dalgalar at koþturur denizimde
Ve kahkahalarla coþuyor martýlar baþýmda
Sana- bana yükleniyordu suçlar
Ve içimin hangi kýyýsýna baksan orada
Hasretin taht kurmuþ bekler

Senin sevdiðin þarkýlarýn
Notasýnda aðladým bu akþam
Bilinmeyen sellere býraktým kendimi
Aðladým saçaklarýmda buz tutan hasrete
Rüyalarýma sýðýndým belki görürüm
O siyah kadife gözlerini
Güneþin doðduðu yerlere gitmek istiyorum
Gidemiyorum
Ýçimde yaðmurlar yaðýyordu
Paslý hançerler saplanýyor yüreðime
Kaçýncý sokaðýndayým yokluðunun
Unuttum ! unuttum ! gel !!!

Günay Koçak

10. / 7. /2023
Sosyal Medyada Paylaşın: