Eyy Melek! Duasýz aminlerin Son demindesin Senle buydu çiçekler böcekler Senle doldu nihavend peþrev Dilimin yarasýnda yaran Gönlümün hüzzamýnda Yaþam bir kelebek kanadýysa Ve bir tarla kuþuysa ölüm Sevdann en dibine Umudun körüðüne Vurdum baþýmý...
Burdan alýp gidebilirdim de Sensiz nihan kuþlarýný Arý dölütlerini Perçem makasýný Gül hatmilerin kanamasýný Uçlarý delikli bahçevan eldivenin Ruhuma dikenlerini Olmuþlarý ve daim Olmamýþlarý...
Ham meyvayý koparmadan dalýndan Seni sevda gibi düþünüyorum Alaz alev baþak ve üvendirin Sap saman misali...
Gözlerime örülen kanaviçe bakýþlar Ve ardýnda ölü ceylanlarýn seyri var Bir þansýn olsa derdim Önce ekmek çalardým Aç bakýþlý kedilere Dirgen köpeklere
Sonra bir adam yazgýsýna baðlardým Belik örgü saçlarýmý/
Ahh! Bir þansýn olsa... Yýlký aylarýnda evrilirdi dünya Ben olmazlarým sen olmazlara dönerdi Bu egoist zamanda ve bu dipsiz tavanda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.