Ýlk yaz ortasýnda bir hüzün Tren gelirdi uzaklardan Kara duman baþýnda Usul usul yanaþýrdý perona Bütün yolcular ayakta Yorgun bitkin gözlerle Ölü gibi bakardý etrafa Kimi bozkurt gibi yeleli Kimi ayakta uyur gezerdi Her yolcu iniþinde bakýp Bakýp sarhoþ olurdum hallerine Kara önlüklü beyaz yakalý Bir kýz takýlmýþtý gözlerime Konuþmadan gülmeden sanki Yapýþmýþtý gözleri gözlerime Ne yazlar tükettim ondan sonra Ne kýþar geçirdim vermeden mola Yýllar aylar uyuttu beni Günler kördüðüm çüzülmedi ömrümce Zaman zaman isyan ederim Ama yinede þansýmý denerim Aþka susamýþ þiirler bilirim Saplanmýþ mýh gibi yüreðime Hesabý tutulmayan gecelerde Uykusuz yenilgilerim oldu Ýblise inat yinede Aþýk olurdum her seferinde O aslý ben kerem Yanardým yakardý çöl misali Þimdi dilimin ucunda adý Bir türlü Bir türlü söyleyemedim Salim Erben
Sosyal Medyada Paylaşın:
erbensalim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.