VEDANIN SESSİZ ÇIĞLIĞI

unut beni diyen umarsýz sesin
bir yýldýrým gibi düþerken gecenin orta yerine
sýcaklýðý hala taze
avuç içlerimde sakladýðým öpüþlerinin

...


hiçbir veda bu kadar acýtmadý canýmý
ne ölüyüm artýk , ne diri
araf ile taraf arasýndayým
sonu gelmeyen gel-gitlerde biçare yüreðim

sessizliðin boynuna hayalini geçirip
bir seni, bir kendimi asýyorum
bakýþlarýna kurduðum daraðacýna
býkýp usanmadan, defalarca


koyu bir sis olup düþlerime çöküyorsun
mevsimlerin adý karýþtý kimliðime
kalbim gökyüzüne darýlmýþ kanatsýz kuþlar misali
aðýr kanamalý yaralar gözbebeklerimde

kaç lerzan nefes solumalý
rengi solmuþ ciðerlerim
daha kaç yudum sek hasret içmeli
ölü beyazý giyinmiþ yüzüm

þimdi avazým çýktýðý kadar susuyorum
bütün cümlelere saðýr kulaklarým
ellerimde hasretinin birikmiþliði
dilimde isyanlar
sensizliði adýmlýyorum

ey sevgili
sana býraktým bize dair tüm anýlarý
bu þehri, bu gökyüzünü
aðaçlarý, kaldýrýmlarý
ruhumda hiç dinmeyecek bir sýzýyla
kendimden,
aþktan gidiyorum


Vuslatý kelâm
Meryem Ayan
Gamzelimm

G/üçlü yolculuk



Sosyal Medyada Paylaşın: