DURUP DURURKEN

Gönül sen elinden neler çektirdin
Gider imkansýza konarsýn gönül
Ne edem þimdi ben nereye gidem
Her þeyi kendine yonarsýn gönül

Hiç düþünmezmisin benim halýmý
Çýkmazlara soktun gönül yolumu
Bir sevdaya esir ettin solumu
Sen de o güzele kanarsýn gönül

Bir alev sarýyor yürek yanýyor
Durduramaz tabip içten kanýyor
Görenler divane deli sanýyor
Dilden dile beni kýnarsýn gönül

Sevmeye gelmiþtik biz bu dünyaya
Kapýlýp gitmiþiz çýkmaz rüyaya
Kimseler girmesin sakýn araya
Sen de beni böyle sýnarsýn gönül

Birgün gelir ben de göçer giderim
Çiçeði çiçekten seçer giderim
Olmazsa bu candan geçer giderim
O zaman ardýmdan yanarsýn gönül

Ekþiyar yüreðin yanýp erirken
Yumuþak yerinden herkes vururken
Dert açtýn baþýna durup dururken
Sen de onu dertsiz sanarsýn gönül

Rüstem Bingöl

Sosyal Medyada Paylaşın: