Tekke, tek tekne. Köylüler sýkýþýnca tekkeye gider. Hükümdarlar sýkýþýnca tekke kiþisine gider. Gel zaman git zaman... Ýnsanlar bankaya gider. Baþbakanlar dünya bankasý kiþilerine gider. Banka, tek kasa.
Yunus Emre, Hacýbektaþ Veli’nin huzuruna çýkar. Velim, köylülerim aç, bana buðday ver götüreyim. Sana nefes verelim, sen burada kal. Ama Velim, çocuklar aç. O zaman sana buðday versinler.
Nefes alsa, nefesiyle köyüne gitse, tekne sahibi olacaktý. Köylüleri tekke kiþisi edinecekti. Olmadý. Çünkü tekkeler banka dönüþecekti. Kýtlýk öðle bir þeydir ki Veli’de Ali’de çaresiz kalabilir. Kemali beklemek lazým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Naki Aydoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.