Şairnamem II

Þairnamem II

Gün batmadan
Hýzlý adýmlarla yürürken karþý kýyýya
Trenler gelip geçiyor vagonumda
Aðaçlar otlar daðlar hýzla geçiyor gözümde
Çocuklar büyütüyorum çocukluðuma
Toprak bir evin naylon penceresinden
Ne vardý kim bekliyor orda
Ömrün rüzgarýný yuvarlayýp balya balya sürükledim

Avucumda kuþ kadardý dünya yola çýkarken
Gül yapraklarýndan fal baktýðým renkli rüya
Daðlar aþýlmak için deðil miydi düzler koþmaya
Kaynayan kanýmý anlýmda damlata damlata
Bütün gücümle yüklediðim yaþamaya

Kaybolurken ardýmda kalanlar
Her durakta her konaktan yeni simalar
Her simada renkli renksiz yansýmalar
Uzay boþluðu gibi zaman yutuyor durmadan
Ýzler izinsiz çýkýp gidiyor hafýzandan
Eskitince zaman kanamasýz kanýyor yaran

Karþýnýn karþýsý, karþýnýn karþýsýnýn karþýsý
Her karþýda karþý içinden çýkýlmaz bir çarþý
Alaný sataný kaçaný göçeni öleni iteni
Yer kürenin her yerinde ayni biçimlenen
Deðiþen tek þey zaman deðil ömür tükeniþi
Ýnsanda hayvanda her canlýda

Yerde gökte deðiþen bir þey yok
Her kýþ uykuya dalýþý her bahar uyanýþý
Ay’ýyla güneþiyle gecesiyle gündüzüyle
Tek uyanmayan insan
Ölüp giderken

Coþkûnî

Sosyal Medyada Paylaşın: