Amansýz ve ýssýz bir yere düþmüþüm Nasýl çýkacaðýmý bilmeden kara kara düþünüyorum Kendi kendime acýmasýzca sorular soruyorum içim içimi parçalarcasýna kendimi bitiriyorum Kader ne zaman bize gülecek ve artýk düþünmekten kendimi alýkoyuyorum ... O kadar kötü bir yerdeyimki kadere býraktým Herþeyi ve içimdeki vahþi sürüyle nasil baþ edeceðimi bilmiyorum ne zaman bizede güneþ doðacak dünyam aydýnlanacak diye zamaný hesaplamadan ömür bitiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yahya_kayhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.