KIZIM! KINALI KUZUM BENİM
Eðer olur ya kýzým...
Benden uzaklarda çaresiz.
Yapa yanliz bi çare tek baþýna kaldiðýn zaman...
Sadece aklýna beni getir.
Sadece bir kere "Baba" diye mýrýldanman yeter.
Ben gelemesem bile...
Ruhum, jet hýzýyla saniyesinde uçar gelir yanýna.
Vücudun da bir sýcaklýk.
Ýçinde bir ferahlik hissedersen.
Bilki, o an, yüreðimle, ruhumla yanýndayým.
Ve sana ruhen sýkýca sarýlmýþým demektir Kýzým!
Kulaðýnda bir fýsýltý duyarsan eðer.
Iþte, o zaman seni anýyor.
Ya da içimden geçiriyorumdur.
Anla kýzým seni ne kadar çok sevdiði mi!
kýzým!
Eðer bir gün sana derlerse ki, Babalarýn sevgisi...
Analarýn, sevgisinden daha azdýr diye...
Sakýn ha, inanma!
Çünkü, Babalar kýzlarýný...
Analardan daha çok severler.
Ama belli edemezler.
Çünkü, analar kýskanýr!
Bilirler ki, babalar için, kýzlarý bir yana...
Dünyalar bir yana...
Babalar kýzlarý için canýný verir.
Hele üzülmesine dayanamaz.
Hele hele!
Göz yaþlarýna asla kýyamazlar!
Celallenir!
Ortalýðý birbirine katar.
Ýþte Babalar kýzlarýný böyle...
Ölümüne sever kýzým!
Ayný zaman da...
Herþeyden ve herkesten kýskanýr!
Kuzum!
Bir gün sende ana olacaksýn.!
Belki sende yavrunu...
Herkesten çok sevip...
Herkesten çok kýskanacaksýn.
O zaman, belki bana hak vereceksin!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.