Ayni evrende galaksilerde Ölüme susayan Gönüller yaþadý Ölümü öldüren Ömürleri tüketen hayatlar yaþandý
Bu çaðda hangisi olduðu belli deðil Aþka cahil nesiller yaþadý Nesilleri öldüren insanlar yaþadý Ölümler geldi Ölü topraðýna atýlan kalpler yaþadý Damarlarýmýzda zehir akarken Vücutlarýmýz Lekelenmiþ çürümüþ kanlar sýzdýrýyordu...
Yaþamlar bir nefes uðruna verildi Aþk için kimisi delirdi kimisi virane oldu Saraylar yýkýldý Ömürler bitti Nasipsizlik ömürleri oldu
Vahalar kurudu Yaðmurlar kesildi Gökyüzü buluta hasret kaldý Toprak çatýrdadý Sema haykýrdý Bir bir düþtü fidanlar Bir Bir yok oldu hayatlar Kala kala Avucumuzda bir kuru toprak kaldý O da yetmedi üzerimizi örtmeye Bunca günahý Bunca þeyi ne örtebilir ki...
Kandiller yansýn bu yetim þehirde Müjde Umut yeniden doðdu Her þeye ;yaþama, aþka ,sevgilere Duyulan özlem bu ölüm kokan þehirde Bir nilüfer misali yeniden doðdu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.