Aradýðým eþyalarý yerlerinde bulamadým Týraþ olup saçlarýmý taramadým senden sonra Kediye mama vermedim, çiçekleri sulamadým Ýnan bana hiç bir iþe yaramadým senden sonra
Eve girmek istemedim, günlerce sokakta yattým Sýrf bakamýyorum diye Kanaryalarýmý sattým Kimse ile dertleþmedim, her þeyi içime attým Kahýrýmdan hiç bir dostu aramadým senden sonra
Nedense bitmek bilmedi hayata verdiðim es’im Haykýrmak istedim ama bir türlü çýkmadý sesim Yarým kaldý tuvalimde sen’le baþladýðým resim Hiç bir rengi birbirine karamadým senden sonra
Hep hüzünleri yaþadým, mutluluk ne bilemedim O koca Çýnar’a gidip hiç bir dilek dilemedim Elime bir mendil alýp gözyaþýmý silemedim Kanayan yaralarýmý saramadým senden sonra
Seyretmedim yýldýzlarý ve hayallere dalmadým Piyanom kapalý durdu bir gün açýpta çalmadým Yani demem o ki gülüm, hiç bir þeyden zevk almadým Hayatýn senli tadýna varamadým senden sonra
15 Eylül 2008 Manavgat
. Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.