Kayýp zamanlarýn Bitmeyen yarýþý vardý Kara vicdan dehlizlerinde Kabus dolu uykulardaydý zincirlenmiþ beyinler Kýrýk dökük duygularda öldürürken düþler düþleri Kasvet gibi yaðýyordu parçalanmýþ ruhlardan Yorgun bedenlere gam yüklü ýslaklýklar
Hoyratça harcadýðýmýz zamandý yaptýðýmýz Kaçak yaþamlara yüklemiþtik suçu Diðerleri, sen ve ben
Ot bitmeyen çorak topraklarýn altýndaki Güneþsiz solucanlar gibi yaþýyorduk Yalnýzlýðýn bizi saran sessiz kucaðýnda
Bir sigara içimlik sürelerdi kendimize biçtiðimiz Sevdaya, umuda kara dikenli çalýydý yolumuz
Bir yatak, bir yorgan; Kuru ekmek yanýnda belki çay Görmeyen gözler, Duymayan kulaklar, Suskun çýðlýklar Tükenmiþti ruhlar, Korkaktý tenler, Yýlgýndý canlar,
Uçurumdan atarken örselenmiþ bedenler kendini Tuz basýyordu görünmeyen cellat, kestiði yaralara Sadece kan kokan, irin renkli gözyaþlarý vardý
Kayýp zamanlarýn Bitmeyen yarýþýnda
AY PARÇASI (ARÞÝV)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay Parçası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.