Gündüz ve gece

Bizim burda
Yanýmda, odamda
Gündüz kapalýdýr perdeler
Gece perdeleri açarým
Lambayý açmam
Iþýða dair bir þeyler görmek
Kalbimi daraltýr hep
Rahatsýz eder gün ýþýðý
Gözlerim kamaþýr aydýnlýðýndan
Ýçimde bir kýskançlýk büyür
Öylesine vahþi ve ilkel
Ve sürekli þikayet eden bir çocuk gibi

Gündüz ;
Dýþarý bakmaya cesaret edemem
bilgili ve gururlu kiþilikler
Aydýnlýkta yürüyen sabýrsýz ayaklar
Mutlu bir aile
Birbirine aþýk iki çift..
Tüm bunlarýn saçmalýk olduðuna inanýrým
Midem kaldýrmaz bir hal alýr
Düþünmemeye çalýþýrken tüm bunlarý.
Kendimi bir anda aynada bulurum
Yüzüm uzaklaþýr benden
Zaman acýmasýzca yüklenir üstüme
O an bir yumrukla yok etmek isterim her þeyi
O kadar güçlü deðilim ne yazýk ki
Sadece
Meþgul etmek isterim
Hatýralar kemirmesin diye beynimi
Sonra
Yorganýn altýnda birini boðazlarken bulurum kendimi
O ben olmadýðým sürece
Çokta sorun yokmuþ gibi gelir
Geceyi beklerken.
Bir anda
Gündüz perdesi kapalý odamýn
her yerini ezberimde bulurum

Gece ise biraz farklý
Gece bir ayna gibidir gökyüzünde
Hem kendini hem aradýðýný bulursun
Her gecemi yazarým
Yeni geçtiðim defterin içine
Unutmamak için bulduklarýmý
Tarihlerle not düþerim
“En sevdiðim anlarýn baþlangýcý”

Baþtan ayaða bir heyecan alýr içimi
Perdelerden anlamak zor deðildir bunu
Bir geminin açýk denizlere
Olan hasreti gibi
Bir yaz günü
Sonunda beklediði buluþma gelmiþtir
Kaybolmak istiyordur
Mavinin bin bir tonunda.
“Kaptan mý? Yoksa gemi mi?”

Bir akþama özel deðil
Her akþam bir hazýrlýk baþlar
Yýkanmýþ güzel saçlarým
Muhteþem kokusundan bellidir
Geceye hazýrsýndýr. Hazýrýmdýr.

Düþünsene
Gündüzü aþýp gelmiþsin
Gecenin kýyýsýna
Perde açýlýyor
Þimdi oyunu izleme zamaný
Ne büyük baþarý ama

Lakin
Yalnýzca bir hayal olarak kalabilir
Geceye dair düþündüklerim
Tüm hazýrlýk anlamsýz kalabilir yani
Aslýnda Geceyi görmek bile bir mucize bana

Bütün ihtimaller ortada
Güçlü bir yumruk mesela
Ýndirmiþ olabilirim
Kendimin ve herkesin suratýna
Yada karýncalar yiyip bitirmiþtir beynimi
Veyahut o yorganýn altýnda
Ellerim kendi boðazýmdaysa...
Yerden iki metre yüksekte
Hayatým iki bacaklý sandelye üzerinde
Dengede kalmaya baðlýysa...


Yine de
Eðer açmayý baþaramazsam perdeleri
Gündüzü yani ,
Aþamazsam
Geceye bir ceset býrakmýþ olurum
Ama saydýðým ölüm þekillerini yakýþtýrmam bedenime
Nedense
Daha iyi ölmeyi hak eden birisi
Gibi düþürüm kendimi

Hadi ama kendini kandýrma
Acýsýz ölmek için
Kaç tane çivi çaktýn
Dünyaya
Ama yok
Sen hiç açtýn mi ki gündüz perdeleri
Gece desen zaten
Farklý bir âlemdesin
Çivili intihardan baþkasýný düþünmezsin.

Sosyal Medyada Paylaşın: