Evet! Üþüdüm yine ben. Hep ayrýlýklar beni depresyona sokuyor. En büyük yýkýntýlar ve hasarlarýn baþlýyor ertesinde... Yüreðimdeki kocaman sevgiler bir anda, nefrete, öfkeye döndü. Çünkü ben aklýmla deðil. Kalbimle sevmiþtim. Gözlerim göremedi. O, sevdiðim insandaki kaypaklýðý. Yüzündeki sahtekarlýðý. Kalbindeki fesatlýðý. Saf temiz kalbim ile sevdim.
Sýrtýmdan vurulacaðýmý nerden bilebilirdim. Çünkü, ben onu gerçekten sevmiþtim. Onun sahte sözlerine inanmýþtým. Kandýrýldým, aldatýldým. Ne kadar çok aðladým. Göz yaþlarým nehir oldu aktý. Halime Demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halime Demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.