'Ağla yavrum ağla' der gibiydi

Rüya ile baþlayýp yürek sýzýsýyla biten
hüzünlü sabah anýsýndan bir kesit
iki çocuk biri mavimsi giysiler içinde
çocuk deðil bir güvercin yavrusu
diðeri sabah giysileri içinde aðlamakta
olan bir çocuk 3-4 yaþlarýnda olmalýlar
Merak ettiniz deðil mi o halde okuyunuz


Ýki çocuðu merkebe bindirmiþ gezdiriyordum.
Dere vardý, yollarda yer yer su birikintileri
Gece yaðmur yaðmýþ olmalýydý,
Çocuklarý seviyor,ellerine çiçekler veriyordum.
Biri neþeli; diðeri hep aðlar gibiydi;
ikisini de seviyordum mutluydum.
çaðýran ve bozuk zil sesi duyuyordum,
Köydeki aðabeyimin sesine benziyordu
’ Hayýrdýr inþallah; geldi de dýþarýda mý ola’
Kalktým. Bosh servisci Kemal ustaydý .
Güzel rüyam için üzüldüm .
Çocuklarým abim..
.Özlemden olmalýydý, ona yordum.
Usta, çamaþýr makinesini kurarken,
çay koydum, týraþ sabah çayý derken
Saat 10 civarý bekar evimden çýktým.
Hastane caddesinden ana caddeye;
oradan çarþýya doðru, fýrýna varmadan
markete yöneldim, gazete alacaktým
Bir kýz çocuðu, 3-4 yaþlarýnda olmalý,
karacýk kývýrcýk saçlarý; mavimsi etek
beyaz boðazlý bir kazakla
kýpýr kýpýr;ekmek dolabýný açýp kapatýyor.
bisikletle oynuyor. Torunu olmalý
Kaným kaynadý,içimi bir yaþam sevinciyle ýsýttý.
Çocuk deðil mavimsi giysileri içinde güvercin yavrusu;
Bir gofret çikolata verdim yanaðýndan öperek
O biblo dudaðýyla teþekkür etti, kaðýdýný yýrttý.
Her þeyi ama her þeyi öyle sever olmuþtum ki…
Çöp bidonu bile bana sevimli geliyordu .
Ziraat bankasý Þb.varmýþ hala yavruyu düþünüyordum ki;
bir çocuk aðýdýyla irkildim; o yaþlarda bir oðlan çocuðu,
Aman Allah’ým! içim sýzladý.O keyfimden eser kalmadý,
’Çocuktur,aðlar ya….Bunda irkilecek ,
acýnacak ne var ki’ demeyiniz.
Bu aðlama baþka bir aðlamaydý;
için için,derinden derine;
’yetim aðýdý’ derler ya iþte öylesi, aðlatan bir aðýt
Dayanamadým,yanýna vardým.
’Niye aðlýyorsun; n’oldu! vs .
Yüzüme baktý yaþlý gözlerden akan,
tombul yanaklardan süzülen yaþlar
içime akýyor,yüreðimi yakýyor gibiydi
’gel bakayým gel,gel amcana! ’
Elinden tuttum,
’eviniz nerede’ baþýyla
Halk bankasýnýn olduðu binayý gösterdi;
Ayný apartmanda oturan ve hastanede
ebe ya da hemþire olduðunu bildiðim,
adýný bilmediðim bayan yaklaþarak kucaðýný açarak
’Gel yavrum gel’ dedi;
bana döndü ’ noter amcasý annesi hastaneye ...
Çocuðu bana býraktýlar.’
’Nesi var acaba?’
’Bilmiyorum, sonra kadýn hastalýðý’
’ Þimdi!?’
’ Bartýn’a sevk edilmiþ.’
’ Durumu iyi olmasa gerek’
’ Allah korusun !’’ gözlerini sildi,
dudaklarý titredi, kendini zor tutuyordu.
Ýþte þimdi o için için aðlamanýn,
büyüklere has olduðunu sandýðým o aðýdýn
nedenini anlamýþ oluyordum.
Ýçim sýzladý. Ýyi olmasý dileðinde bulundum.
Dalgýndým. bizim pasajýn giriþinde kýrtasiyeci
Ahmet beyin seslenmesiyle kendime geldim.
Yanýna vardým o da olanlarý biliyor olmalýydý
Her gün gördüðü, sevdiði çocuða bakarak;
yaþaran gözlerini saklayarak:
’Aðlama yavrum aðlama’ diyordu ama
titreyen dudaklarý arasýnda
’ aðla yavrum aðla...!’ der gibiydi.
Tuhaf rüyam gibiydi sabah sabah.

Arþivden
16.10.2001 CÝDE SAAT 16

Ana Karakterler:
Tuhaf bir sabah anýsý
Sosyal Medyada Paylaşın: