Þehir dediðin denizsiz olmamalý Deniz dediðinse rüzgarsýz Sýrýlsýklam aþýkken hele Üþütmeli seni Sonra ýsýtmalý güneþiyle Ve sarmalý bedenini Aþkýn en imkansýzý ile...
Þehir dediðin Ýstanbul gibi Köprülerle baðlanýrken insanlar Yedi tepenin her birinde bin hüzün Hasret ve ayrýlýk kokarken Galata kulesinden bir bakýþ gibi ferah Ve Eyüp’ te bir simitçinin Alýn terini koklatmalý rüzgarýyla...
Þehir dediðin sevdiðin olmalý aslýnda O nerdeyse sen orda Gözlerinde hüznü yakalamalý rüzgar Getirmeli yaðmuruyla gözyaþýný Ve þehriyle sevinip Þehriyle hüzünlenmeli insan Þehriyle yaþamalý aþký...
Çaðdaþ DURMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çağdaş Durmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.