Vazgeç Ey Nefsim

Sen gelir geçersin, iþlerin kalýr,
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim!
Güzellikler sana, bana da haktýr
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim!

Elbette rýzkýný temin et, çalýþ!
Hayata darýlma, boþ verme, alýþ!
Ýhmal etme, gidip eþ-dostla buluþ!
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Dünyalýk iþlerin, aþmasýn haddi!
Sanmayasýn sakýn, "her kazanç maddi."
O anlayýþ bizi hep bizden etti.
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Kalmadý bak kimse, hasbihal eden,
Sordun mu sebebi nedendir, neden?
Dünya büyük sana hem de kaç beden
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Tembellik deðil bu, naçiz tavsiyem,
Hayatýn gayesi, bakýþ zaviyem.
Bana hep söylüyor, benim hikayem
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

Sen benim, baþýma ne iþler açtýn.
Olaya karýþýp, mahalden kaçtýn.
Kaç kere söyledim, "çizmeyi aþtýn!"
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim.

Yedin, "daha yok mu?" dedin doymadýn
"Doluyu boþalttýn, boþa koymadýn."
Karþýlýk vermedin, sevip saymadýn
Meyletme dünyaya vazgeç ey nefsim.

Karabasan gibi çöktün baðrýma!
Senin bu hallerin gider aðrýma.
Kulak versen artýk durup, çaðrýma
Meyletme dünyaya, vazgeç ey nefsim!

26.06.2023/Konya





Sosyal Medyada Paylaşın: