Bir gurbet türküsüydü dilimde varlýðýn
Kapý eþiðinde biriken dünlerim gibi
Aksak ritimler büyüttüm içimde
Unutmasýn diye seni teklemesine izin verdim kalbimin
Tek kiþilik hikayeler yazdým sýrf sana inat
Kahramaný olmayan faili meçhul hikayeler
Methiyeler dizip seni affetmesine izin vermedim gönlümün
Sahi dediðin gibi kýrýlan bardak su sýzdýrýr deðil mi?
Buz tutan yüreðimin bütün sokaklarýnda
Yaktým bir bir gülüþlerinde uyandýðým sabahlarýmý
Sonu soluksuz bitirdim ritimsiz satýrlarda
Okudu seni ülkemin tüm çocuk yürekli sevdalýlarý
Býraktým sonra tüm gülüþleri Anka Kuþunun kanadýna
Bulutlarý topladým yaðmur ülkesinin baþkentine
Þiir þiir yaðdým
Hecelerin satýr aralarýnda kurgusuz bir özlemle sarýldým
Sensizliðin saðanaklarýnda ýslanýrken ruhum
Neyi toplayýp bölsem bir sen etmiyordu kimim kimsem
Ben varým artýk “korkma” dediðin gelince aklýma
Asýl þimdi korkuyorum diye haykýrdýðým gecelere
Suskun ettim dilimin tüm harflerini
Sen beni Türkçe sevmeyi beceremedin ama
Ben dünyanýn tüm lisanlarýyla unuttum bile seni
ÝG
Siyah Beyaz Þiir