YALAN DÜNYA BEN SANA, TAKILDIM GÖRENİM YOK

Dengesini kurmakta, zorlanan bebek gibi
Attýðým her adýmda, yýkýldým görenim yok
Kurulsam da kalplere, masmavi çiçek gibi
Gölgemden habersizim, yok oldum görenim yok

Ellerime her zaman, el olan eller ile
Vuslata erdirmeyen, çilekeþ yollar ile
Varlýðýmdan habersiz, vefasýz kullar ile
Baþ baþa yaþamaktan, sýkýldým görenim yok

Arýnýn kat ettiði, yollardan ahkâm alýp
Dumandan arta kalan, küllerden ilham alýp
Nilüfere can veren, çöllerden makam alýp
Sonunda inzivaya çekildim görenim yok

Düþlediðim düzende, olmayýnca insicam
Arifede kalýrdým, eller yaparken bayram
Dertlerim depreþirken, uykudayken el âlem
Ýkilerde, üçlerde çok oldum görenim yok

Koþtururken atýmý, sevdanýn kulvarýnda
Nanköre yer vermeden, gönlümün civarýnda
Yönümü bulmak için, Gülistan Diyarý’nda
Yýldýzlarýn tahtýna dikildim görenim yok

Çok depremler görsem de, yýkýlmayan bir daðým
Çaðrýldýðým her sesin, peþinden kopan çýðým
Temelinden sarsýldý, hayata olan baðým
Hazan yapraðý gibi döküldüm görenim yok

Karýncalar tanýðým, seher vakti þakýrken
Delibal’dan çýt yoktu, gönlüm mekik dokurken
Baharý düþünmedim, kýþa meydan okurken
Yalan dünya ben sana, takýldým görenim yok

DELÝBAL – Celil ÇINKIR

Sosyal Medyada Paylaşın: