Agrin...

Elma kokusuna koþuyor bedenim
bedenim ki sesime büyük geliyor
yapýþýyor tensizliðime avaz yangýný çýðlýðým
gölgem düþmek üzere, savunmasýzým kendime

bir ip göðe uzanýyor beþiðinde, ruhumsa boðuluyor derin nehirlerde
kolsuzum acýmasýz bir savaþta
her adým/da inanç yaþlarýmý yakýyorum
göðün sesine çarpýyor cesetlerim

soluk benizli atlarýn saçlarýna örgülenmiþ içimin acýsý
suyun sancýsýnda yýkýyorum nefesimi
insafsýzlýðýný kustukça dünya, pul pul dökülüyor derim

yüreðim yangýn duvarý, tutuþuyor toprak aðrýsý her dokunduðumda

kayalýktaki çýðlýklar üryan bir boþlukta kalbimi kemiriyor düþüyor uçurumdan sesimin yankýsý
uçurumlar uçurumlar ki kan gülü

hangi tene deðse aðýt matemi dikiliyor üstüme
üstüm ki elma kokusu, ecel gömleðini geçiriyor bedenime

vahþetin rengine isyan ediyor son nefesin gölge/siz/liðinde sesim
ellerim ki geride kalan karanlýðýn yüzünü dikiyor

yýrtýp tüm ölümlerin kokusunu gömecek bir yer arýyor gözlerim...






Sosyal Medyada Paylaşın: