Kaplumbağa

gelme yine sen,
yüzümü unutup bir günlüðüne
býraktýn hançeri kalbime izlerini
kamçýlayýþýn.


gülümse þimdi,
çýldýrýþýma gözlemdiðim yolunu
kaç isyan doðurur akþamlarým
ateþ kokan ruhuma


karanlýkta dönen
küsen çocuklarýn
haykýrýþý gibi gürültüm
yýldýzlar toplarken kendini ay’lý geceden
çýðlýðýna aðlarken gökyüzü


gelme yine sen
kabuðuna saklanmýþ
kamlumbaða yavrusu.


SenAY.

2016.6.6
Sosyal Medyada Paylaşın: