Hakikatim gölgeme dünyada esir kaldý. Bitti kasemde bal içilecek zehir kaldý. Bir vakit güler idim þimdiyse kahýr kaldý. Kulaðým dertli saza nedense saðýr kaldý.
Bitti dünyadaki gün gidilecek, az kaldý. Ne efkar biter ne hüzün, geriye saz kaldý. Bitti göz yaþlarým, kan aðlayan bir göz kaldý. Ruhumun yangýný söndü, bir aciz köz kaldý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.