bahar güneþi ýsý damlatýrken yanan kuyruðundan arýlarý bekleyen papatyalarýn etrafýnda battaniye olduðu bozkýrda sürekli nöbet tutan koca bir kayanýn üstünde çivilendi sevdamýz, þýmarýk kertenkelelerin bakýþlarý altýnda
ruhum tenimden süzülünce kayadaki yosunun üzerine aðzýmdan çýkan beyaz kývýlcýmlarýmý býraktým þeker kývamýnda. bulamaç haline getirdim taþla ezip adlarýmýzýn ilk harflerini, kýna olarak iþledim nektarý damýtan minik avuçlarýmýza. yýkarken kýnasý kuruyan ellerimizi dere kenarýnda tüm taþlar ve kayalar sessizce ortak oldu bu sýrra
ismini kazýmadým ben ne tarihe tanýklýk eden aðaçlara ne de baþka bir yere. ince nakýþlý gri tonlu yosunlarla kaplý koca bir kayanýn üstünde baþladý sevdamýz, göbek baðýmýn dibine gömülü olduðu. belki de sýrf bu yüzdendir taþtan bir kalbinin olmasý ve yüreðindeki savaþçý ruhun kükremesi
Seðmenoðlu (Osman Akçay)
----- Bu þiir, Mahal Edebiyat Kültür Sanat Dergisi’nin Haziran 2023 sayýsýnda yayýnlanmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.