HÜZÜN DALGASI

eylül hazan düþtü mevsim çýkmazlarýna
palandöken kar soðuðu içimde
þubat ayazý baðrýmý delip geçerken
üþürüm yaz yaðmurlarýnda
biliyorum gelmeyecek yoluna güller döktüðüm...

esintiler alýp götürür bilinmezliklere
boðulurum yaz güneþinin solgunluðunda
gün batýmlarý hepten yitik
gölgemle kýzýllýðý ararým sahil boylarýnda
bir tutam martý sevdasý düþþe kollarýma
unutur giderim zalim vefasýz yâri..

ey sevdalý yaralý gönül sýzlanýp durma
neden beklersin karanlýðý bitmeyen gecelerde
dönüþü olmayacak gidenin ardýndan
umudunu boþ hayallerle doldurma
kahýrlanmadan bir hayat kur kendine
dualarýnla bahtýnýn-sevdanýn yollarý açýlsýn...

yakmak mý geliyor içinden tüm þehirleri
gelmeyen geminin limanýný tarumar etme n’olur
sevda yangýný rýhtýmlarý kül eyleme
yetti artýk dökülen gözyaþlarý diyorsan da
hüzün dalgalarý seni alýp götürsün
biçare yalnýzlýðýný ýssýz, kimsesiz bir adaya koysun!

deniz soluyasýn bahar güneþinde her sabah
kader baðýn çözülsün
mavi iklimler donatsýn karartýlarýný
kuþlar cennetinde düþlerin gerçekleþsin
karasevdanýn çilekeþi kanayaklým...

Zafer Direniþ
...


Sosyal Medyada Paylaşın: