Huzurevi Düşünceleri

Perdenin ardýndan bakýp üzülme,
Sokaklardan geçip kaybolmuþ çaðýn.
Teselli eder mi acý bir gülme?
Dostlarýn kalmadý konuþacaðýn.

Nerede o güzel çocuk günlerin?
Annen, baban, neþen, uçurtman, bilyen.
Þimdi yorgunluðun ve hüzünlerin,
Sana aðlar odan, masan, sandalyen.

Artýk susma vakti... Yaþamak öyle,
Doðanýn, gelenin iþi gitmekmiþ.
Sabah, yatsý, akþam, ikindi, öðle...
Bu döngü ile yok olup bitmekmiþ.


Þubat 2011, Ataþehir


(Mühür Dergisi, sayý 33)




Sosyal Medyada Paylaşın: