GÖNÜL

Gözün hep yükseklerde
Palazlandýn uçtun gönül.
Kör düðümü çözüp,
Yol bulup geçtin gönül.

Yüklenip yükünü sustun
Yokuþ düz demeyip koþtun
Adýný duyunca coþtun
Yar deyince hoþtun gönül.

Varlanýp kârlandýn
Çok çalýþýp zorlandýn
Gezip dolaþýp hoþlandýn
Neþe huzur buldun gönül.

Ova gibi düzlektin
Daðlar gibi yükseldin
Aslan gibi kükrerdin
Zamanla uslandýn gönül.

Ara durak yola doðru
Fren yapar sona doðru
Aðrýr artýk yaný böðrü
Gençlik elden gitti gönül.

Yaþ kemale erdi gayrý
Yol bedeni yordu gayrý
Bed beniz soldu gayrý
Hayat seni yordu gönül.

Masum yüzlü kul oldun
Namaz niyazda bulundun
Mevta olup teneþire kondun
Ceset olup uçtun gönül.

Duran DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın: