Dalarken geçmiþe gözümde yaþlar,
Durmadan döküldü sabaha kadar.
Mutluluk adýna gördüðüm düþler,
Kabusla yýkýldý sabaha kadar.
Karanlýk imrendi her eyvahýma,
Hicran naðmeleri sindi ruhuma.
Ýblisler vardýlar kýblegahýma,
Saflýðým çekildi sabaha kadar.
Yalnýzlýða dahil, daha beteri,
Varlýðýndan ayrý, tinden ötürü.
Sýrtladým kederi, derdi götürü,
Benliðim büküldü sabaha kadar.
Senden ayrýlmakla, candan sürüdüm,
Bir meskun mahalde, bedbah görüldüm.
En güçlü yerimden bile kýrýldým,
Yüreðim söküldü sabaha kadar.
Gönül sokaðýmda koptu curcuna,
Zamansa takýldý elem burcuna.
Þer kýnasý kardým sefa harcýna,
Cefama yakýldý sabaha kadar.
Sabrýmý durdurdu kargaþa holü,
Zevk-i konaðýmdan söktürdüm gülü.
Baykuþla deðiþtim naif bülbülü,
Kapýmda takýldý sabaha kadar.
Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.