YÂR BENİ

Kýrk gün kapýsýnda aðladým durdum
Bir gönlüne giremedim yâr senin
Adak diye caný yoluna koydum
Eller bildi sen bilmedin yâr beni

Karýþ karýþ terki diyar eyledim
Seyrettim âlemi bir kez gülmedim
Efkârýmý çiçek gibi derledim
Hep dikenlere saldýn yâr beni

Dere gibi akýp coþtum çaðladým
Bir kaþ çatýþa yýllarca aðladým
Senin için yüreðimi daðladým
Bir gün olsun güldürmedi yâr beni

Maþukun halinden anlar dediler
Yarimin uðruna deli bildiler
Yaþayamaz iflah olmaz dediler
Can acýmý bilemedi yâr beni

Kýrk katar taþýmaz SEVDA yükünü
Yükledin gönlüme acý hüzünü
Görmedi gözlerim güzel yüzünü
Öldüm aþkýndan bilmedi yâr beni

Bir pula satýlan kul köle oldum
Gonca güldüm gibi kapýnda soldum
Tutuldum sevdaya da verem oldum
Tabip olup saramadý yâr beni

Tohum gibi yüreðime gizledim
Gelirsin diye yollarýný gözledim
Buðulu gözlerle seni izledim
Eller gördü göremedi yâr beni

Vuslata ermeden erdi can kemale
Yenik düþtüm aþk uðrunda ecele
Eðildi baþým söz geçmedi kadere
Kefen sarmadan sarsana yâr beni

Kan damlayan yaralar var yürekte
Yakýþmaz býrakmak sevip sevipte
Hasretin derdinden bitip ölüpte
Sonunda topraða koydun yâr beni


Sosyal Medyada Paylaşın: