BABALAR VE EVLATLAR!.
Biz BABALAR ve Canýmýzdan çok sevdiðimiz EVLATLARIMIZ!
Baba için Evlat, meyvedir!
Candýr!..
Evlat için Baba...
Kocaman bir çýnardýr!
Yüce bir daðdýr!
Baba: Evladým!
Seni çok özledim!
Nerelerdesin?
Evlat: Baba þuan çok iþim var..
Baba: Evladým seni arýyorum, ama, bir türlü ulaþamýyorum.
Evlat: Baba, iþlerim çok ondan...
Hem, genelde toplantýlarým oluyor.
Baba: Evladým!
Seni çok özledim!
Bugün yemeðe gel...
Birlikte yemek yiyelim...
Evlat: Baba arkadaþlarla bugün toplayacaðýz.
Mangal keyfi yapacaðýz...
Baba: Evladým!
Uzun süredir senden haber alamadým.
Bari bir sesini duyayým dedim...
Evlat: Baba þimdi kapatmak zorundayým...
Ben seni, sonra ararým...
Alttan arkadaþým arýyor.
Baba: Evladým seni çok özledim...
Ne zaman gelirsin?
Evlat: Baba iþlerimi halledeyim, bir ara uðrarým..
Baba: Evladým, dün gece seni rüyamda gördüm.
Ýnþallah kötü bir þeyin yoktur?
Evlat: Yok Baba...
Ýyiyim ben...
Nerden çýkarýyorsun bunlarý?..
Þimdi direksýyon baþýndayým,
Araba kullanýyorum...
Sonra, seni ararým....
Baba: Evladým!
Caným!
Ne zaman arasam hep iþin oluyor.
Biliyorum seni sýkboðaz ediyorum.
Ama seni çok özledim.
Gözüm de tütüyorsun be Evladým!.
Hadi gel de bir yüzünü göreyim!
Hasret gidereyim...
Evlat: Aman Baba!...
Acele etme...
Gelirim bir gün...
Günler torbaya girmedi ya....
Baba: Evladým!
Biraz hastayým...
Gelsen de beni hastaneye sen götürsen...
Evlat: Þuan iþim var...
Gelemem Baba...
Hem üþütmüþsündür...
Evde, yat uyu,...
Dinlen...
Bir kaç güne kalmaz iyileþirsin!..
Baba: Evladým, bari bir çay içmeye gelsen...
Seni, inan çok özledim!
Evlat: Offf Baba!
Ýþim var diyorum ya...
Neden anlamýyorsun Baba?
Baba: Peki, öyle olsun evladým....
Evlat: Baba Yaaa!
Bir zaman sonra evlat iþleri bozulur.
Paraya sýkýþýr.
Birkaç kez telofon eder.
Telofon açýlmaz.
Evlat: Of Baba!
Baþka zaman olsa...
Gerekli, gereksiz arardýn.
Þimdi iþim düþtü, yoksun...
Hý!
Bir daha telofon eder.
Telofon uzun bir zaman sonra açýlýr.
Komþu: Buyurun!
Evlat: Babam yok mu?
Komþu: Þeyyy!...
Evlat: Baba mý telofona hemen verir misiniz önemli?
Komþu: Þuan burada deðil...
Evlat: Baba Yaaa!
Küsmenin sýrasý mý?
Komþu: Þeyyy! Baban...
Evlat: Ýyi neyse...
Ona paraya çok sýkistýðimi söyleyin...
Komþu: O þimdi...
Evlat: Parayý hazýrlasýn bir saate kadar orada olurum....
Komþu: Þeyyy!
Evlat: Ha söyleyin, çok vaktim yok!
Komþu: Yanlýz!
Baban dün gece hakkýn rahmetine kavuþtu.
Evlat: Ne anlayamadým!
Komþu: Baban!
Ne yazýk ki, dün gece vefat etti.
Evlat: Of Baba!
Sýrasimiydý þimdi...
Ben ne yapacaðým þimdi?
Komþu: Býlemiyorum ama...
“Evladýmýn genelde iþleri yogundýur...
Ben öldüðüm de
Onu rahatsýz etmeyin...
O gelemez...
Topraða siz verin” dedi..
Evlat : Eyvahhh!
Ben þimdi ne yapacaðým?..
Dinçer DAYI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.