Düþ/tüm Düþ/lerim yýkýldý Düþüncelerim daðýldý Kayýplara karýþtým.... Yok oldum Ne arayaným kaldý Ne de soraným Parasýz, pulsuz Yorgansýz, çulsuz Yalnýz ve dost’ suz kaldým...
Zamana sýðýndým Sabýrla iþledim umutlarýmý Ýhaneti sahibinde býraktým Yaðmurlar gözlerimi mesken tuttu En sevdiklerim bile, adýmý unuttu...
“Yýldýzlarý yorgan yaptým” Umudumun ateþinde ýsýndým Yüreðimi sevdanla besledim Herkesin ’bitti’ dediði yerde Yeniden dirildim, Yeniden buldum Dünyanýn malýný, mülkünü Yeniden karýþtým kuru kalabalýða Bütün yalnýzlýðýmla, Ve bütün yokluðunla…
Bir, sen yoksun hala Bir de, ben yokum... Kendimi bulamadým, kayýplardayým Ve hala seni, çok özlüyorum...
Mehmet Sabri Kýlýç 14 Eylül 2008/Ýstanbul Saat:15:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Sabri Kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.