Kelebek

Hüznün resmini hatýrlatýr kelebekler bana
Kozasýný yýrtýp çýkarken sonsuzluða
Sonbahar yapraklarý gibi yapraklarýný soyunarak
Kendi kayboluþlarýna að örüp
Ölüme çiçek açarlar
Bir tek yalnýzlýðýdýr ömür boyu yalnýz býrakmayan
Renklerin ahengiyle yok oluþa kanat çýrparlar
Kurumuþ çiçeklerinin dökülmüþlükleriyle beraber

Hüzün makamý yüreðinin aynasýdýr
Yaþamýnda bir gün deðil bir ömür saklýdýr
Av kim avcý kim bilinmezliðin çýkmazýnda
Dokunur hayatýn bir ucuna
Güneþin altýn ýþýklarýnýn gözündeki yansýmasýyla


Hayata doðru bir keþif uçuþu yapar önce
Þimdi uçma vaktidir özgürlüðün gizemine
karþýlýksýz sevginin sevinciyle
Uçar gönülden gönüle
Güneþ batarken bir garip his dolar
Dalýp gider güneþin karanlýðýna
Bitmiþtir ömrünün sýcaklýðý
Dalma vakti gelmiþtir karanlýðýn içine
Yaþadýðý bir günlük hikayedir iþte
Sosyal Medyada Paylaşın: