Þehrin sessizlik korosu yükselirken Yalnýzlýðýn bayraðý dalgalanýyor güvertemde Erbainde üstünde kuþ olmayan Karla kaplý bir aðaç dalý gibi Kurumuþ portakalýn kabuðu gibi Sýmsýký sarýyor etrafýmý yalnýzlýk Yerleþiyor göðsüme
Kapý zilim paslandý çalýnmamaktan Uzaklara titreyerek bakýyorum pencerelerden Gecenin karanlýk peçesinde Sabrýmýn prangalarý çözülünce birden Gökyüzü bir çýð gibi üzerime düþüyor Kalbime bir hançer saplanýyor Gözyaþlarým parlýyor
Kayboluyorum düþünceler girdabýnda Acýmasýz yalnýzlýðýmýn ortasýnda Öfkem köpürüp oda duvarlarýna vururken Akþamlar her gün üzerime çökmekte Ve derin bir hendek Ýçine düþmem için beni beklemekte Karamsarlýðým kanatlanýp uçmakta uzaklara
Anladým Yalnýzlýk özgürlük vermedi bana Yüksek daðlarýn havasýný getirmedi solumam için Hadi gel hapsedildiðim viraneye Terk edildiðim köþede Ruhum çýrpýnýrken Yalnýzlýðýmý yýka
Seðmenoðlu
Þiirimi güne seçen Seçki’ye, þiirime yorum ve beðeni býrakan Deðerli Þair Dostlarýma yürekten teþekkür ediyor, saygýlarýmý sunuyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.