bir ses düştü ellerimden pınara

sadece çamurdan
kelepçelerimi getirdim çocukluðumdan..
bir de atlas kanatlarýný kuþlarýn
sürüklenirim,
çelik halatlarýna tutunup ta sabahýn...

beyaz nehirler akar rüyalarýmdan
mavi bir bahçenin uzantýsýnda,
sýrlý asa kokarým ve uyandýðýmda
yarýlmýþ bir kýzýldeniz ararým yanýbaþýmda..

arýndý su...
bir ses düþtü ellerimden pýnara
ah biçmeliyim bileklerimi,
beni bir çocuðun ilk adýmlarý eritir.
ELÝF LAM RA..

halbuki aþklar
kýzýl tüylü tilkilerin oyduðu maðaralardýr
maðaralar benim
kapkara kiþneyen atlarýmdýr..


ve ayrýlýklar;
kuru bir eylül gecesinde yaktýðým
o yorgun rüzgarlarla,
ihtiyar evlerin felçli kapýlarýný açan
anýz kokularýdýr
ben bu yüzden geceleri tarih olurum
ben geceleri ay’da
kýrmýzý kil tabletler okurum..

sonra ben kaç kez nikahlandým
boþadým hayatý kaç kez
bacalarca uzadý efkarým...

iþte þu tahta masa ve kül tablasý..
onlar benim ilk evliliðimden
çocuklarým...



emin çelikli
Sosyal Medyada Paylaşın: