Yokluğunla Yaşamaya Çok Alıştım
Masum bir düþtü benimkisi
Sen deli tay gibi dolu dizgin
Tutamadým, tutulmadýn
Kalbimi kýrýp yorgun düþürdün
Öfke bile duyamadým, umutlarýmý kýrdýn,
Maðrur kalbini uysallaþtýrýp sevdiremedim
Durmadýn, durduramadým
Rüzgâr gibi savurdun kendini de beni de
Acýnasý halime bir sendin kayýtsýz
Keskin býçak gibi kestin, kurumadý kaným
Tutmak varken ellerimi
Kör kütük aþk sarhoþu edip
Kahkahanla yýkadýn kederimi
Kanattýn kalbimi susturdun kalbimi
Bir gülüþüne verecekken canýmý
Savurup attýn yaþanacak yýllarý
Uçan kuþlar aþkýmýza þahitlik edecekken
Mavi gökyüzüne yazýk ettin
Sen gelmedin, ben getiremedim
Ben gülmedim, sen güldüremedin
Kemanýn sesi bizim için aðlarken
Derenin þýrýltýsý þiir yazýyordu
Mýsralarýnda yaþanmamýþ aþkýn sözcükleri
Gülmek kader olmalýyken azýðýmýzda piþmanlýk
Dön maziye bak, kim kazandý dünü, yarýný
Hayat sevgiyi yaþayanlara güldü
Bin bir gece masalý yaþanacakken
Gönül evimi yýkýp çöle çevirdin
Kalbime öksüz kalmayý öðrettin
Gelme artýk ben benden vazgeçtim
Çünkü yokluðunla yaþamaya çok alýþtým
Ünal Türkoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.