Son mektup
En hazin günler sokaðýnda geçti
Bekledim köþe baþýnda göreyim diye
Bakýp durdum saatlerce beyaz perdeye
Ya evde deðildin yada bakmadýn
Neredeydin o eve gelmedin mi hic
Sahiden sen beni görmedin mi hiç
Kaç defa gittim geriye döndüm
Yanýmdan geçtin görmedin mi sen
Telefonun sesini duymadýn mý sen.
Kar dursa, yaðmur baþlardý
Titrerdim soðukta ayrýlamazdým
Görenler bana þaþardý
Ne bekliyorsun diyenlere anlatamazdým.
Perþembeydi evet perþembe
Nisanýn biriydi sanýrým
Perden kýpýrdadý penceren açýldý
Nihayet dedim nihayet
Gülerek el salladýðýný þimdiki gibi hatýrlarým
Tam cevap verecektim ki
Ben deðilmiþim o el salladýðýn
Yýkýldým mý, çöktüm mü bilemedim
Neden diye sana hiç söyleyemedim
Gözlerim doldu, doldu boþaldý
Bir daha o sokaða gidemedim.
Artýk her yer benim için yarý açýk cezaeviydi
Günler, aylar geçmezdi
Duydum ki bir gün onunla kaçmýþsýn
Annen, babaný periþan býrakmýþsýn
Çok geçmeden o malum haberini aldým
O serseri kirli iþlerinden hapse týkýlmýþ
Seninle masum yovrun aðlarmýþ.
Tek bir karþýlýk beklemeden
Beni istemedi demeden
Bana koþ desen denizde koþardým
Bana gel desen gökte uçardým.
Yalnýzým hazan yapraðý gibi kuru
Seneler asýr oldu aðarttý saçlarý
Hasret alev aldý eritti taþlarý
Kýrgýným içimden çýkmaz bu acý
Bilmiyorum nerdesin þimdi
Seni beklemek beni bitirdi.
Mustafa Yaman
12.6.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.